จำเลยรักฮุนฮาน
SF Hunhan : for my followers all 10K
Erotic fiction Rate - 18+
Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน
Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน
ในเช้าวันรุ่งขึ้นบนเกาะที่เต็มไปด้วยเหล่าคนงานที่กำลังทำหน้าที่ของใครของมัน
อากาศที่แจ่มใสในทุกๆวัน
ยิ่งในช่วงหน้าร้อนแบบนี้อีก ทะเลก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่มนุษย์ต้องการ
ลู่หาน....ชายหนุ่มร่างบางที่ถูกพาตัวมาจากเรือส่วนตัวของเขาเมื่อวานนี้หลังจากที่โดนพวกโจรสลัดบุกเข้ามาปล้นทรัพย์กันถึงบนเรือ
แต่โชคดีของร่างบางที่อยู่ๆก็มีชายหนุ่มร่างสูงพาตัวเขาออกมา แต่ทว่ามันไม่ใช่แค่ความช่วยเหลือธรรมดาๆน่ะสิ
เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมาจากความแค้นจากตัวของโอเซฮุน
เจ้าของเกาะแห่งนี้ทั้งนั้น
“ตื่นได้สักทีนะ”
เสียงของชายหนุ่มร่างสูงในชุดกางเกงขายาวสีเทาที่ดูหลวมโคร่งกับเสื้อยืดสีขาวธรรมดาๆ
ที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกที่อยู่ตรงด้านมุมหนึ่งของห้องนอนของตนเองหลังจากที่เมื่อคืนนี้เขาได้สละเตียงหลังใหญ่ของตัวเองไปให้กับร่างบางที่เอาแต่นอนหลับอย่างสบายใจ
โดยที่ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าภายภาคหน้านี้มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“อื้อ....”
ร่างบางที่ได้ยินเสียงของใครสักคนดังมาจากทางปลายเตียง
ค่อยๆไล่สายตามองขึ้นไปบนเพดานห้องที่มีโคมไฟระย้าขนาดไม่ใหญ่มากอยู่ใจกลางของห้อง
ลู่หานเองรู้ได้ทันทีเลยว่านี่ไม่ใช่บ้านของเขา แล้วที่นี่มัน ???
“ลุก!”
โอเซฮุน นายหัวของเกาะที่ลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นว่าร่างบางตื่นขึ้นมาแล้ว
ร่างสูงโยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะกระจกกลมๆขนาดเล็กที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะสาวเท้าก้าวเดินเข้ามาหาร่างบางที่ตื่นขึ้นมาแล้วแต่ก็ไม่ยอมลุกขึ้นมาซักที
“นาย!!”
ลู่หานที่ยังงงๆอยู่เมื่อหันมาเจอกับร่างสูงที่ช่วยเหลือเขาเมื่อวานนี้ก็ถึงกับตกใจอยู่ไม่ใช่น้อย
ร่างงบางผุดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วเงยหน้าไปมองอีกคนที่สูงกว่าทันที
“ไปอาบน้ำ!!”
มือหนาไม่รอช้าจับหมับเข้าที่ท่อนแขนเล็ก ที่เล็กมากราวกับแขนของพวกผู้หญิงแต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้เซฮุนคิดอยากที่จะปราณีต่อตัวของลู่หานเลยสักนิด
ร่างสูงกระชากแขนให้อีกคนที่เอาแต่นั่งทำหน้างงให้ลุกขึ้นมาจากเตียงนอนของเขาซะ
“ลุก!!!!”
“โอ๊ย!!! ฉันเจ็บ!!
ปล่อย!!! ฉันบอกให้ปล่อยไง!!!!”
แรงเพียงน้อยนิดของลู่หานพยายามบิดท่อนแขนของตนออกจากมือที่เหมือนคีมของเซฮุนที่กำลังหนีบท่อนแขนเล็กๆของเขาอยู่ให้หลุดออกไปซะ
แต่ร่างสูงกลับออกแรกกระชากอีกคนให้ลุกขึ้นมาจนในที่สุดร่างบางก็ทรุดฮวบล่วงลงไปกองอยู่ที่พื้นห้องของเขาแทน
“สำออย!! จะนอนกินบ้านกินเมืองอีกนานไหม ที่บ้านนายไม่ได้สอนเหรอว่ามารยาทผู้ดีเขาควรตื่นเวลาไหน!”
“โอ๊ย!!!! ฉันไม่รู้!
จะตื่นเวลาไหนมันก็เรื่องของฉัน
อีกอย่างฉันก็ไม่ได้มาขอนายอยู่สักหน่อย!”
“เหอะ!! งั้นก็ไปสิ!!
ข้ามน้ำข้ามทะเลกลับบ้านนายไปเลย ถ้านายทำได้!”
“นายจะเกลียดอะไรฉันนักหนาเนี่ย!!
ฉันไปทำอะไรให้นาย! คุณหนูลู่หานอย่างฉันไม่เคยเป็นศัตรูกับใคร
คนอย่างฉันมีแต่คนรัก มีแต่คนดีๆเข้ามาในชีวิต ยกเว้นนาย!! ฉันนี่มันซวยจริงๆเลย!ให้ตายเถอะ”
“ซวยนักเหรอ เหอะ! ได้!!”
เซฮุนที่เป็นผู้ชายอารมณ์ร้อนอยู่แล้วแล้วยิ่งมาโดนด่าซึ่งๆหน้าแบบนี้อีก บอกเลยว่าคนอย่างเซฮุนน่ะเหรอจะยอม
แล้วยิ่งคนตรงหน้านี่คือลูกของศัตรูทางธุรกิจที่เค้าเกลียดแสนเกลียดด้วยแล้ว
เซฮุนไม่มีทางยอมแน่ๆ
“ปล่อยฉัน!! นายจะพาฉันไปไหน! “
ร่างสุงฉุดกระชากลากถูร่างบางให้เดินตามเขามา ร่างสูงผลักประตูไม้บ้านหนึ่งในห้องนอนที่สามารถทะลุผ่านไปยังห้องน้ำในบ้านนี้ได้
ห้องน้ำที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราแต่ยังคงเป็นธรรมชาติ
มีอ่างอาบน้ำอย่างดีมีอ่างล้างหน้าสีขาวดูสะอาดตาตัดกับผนังห้องที่เป็นไม้ยิ่งดูสวยงามเข้ากับธรรมชาติในเกาะนี้ดีเหลือเกิน
“ลงไป!!!” เซฮุนผลักร่างบางที่หกล้มคลุกคลานจนมาถึงห้องน้ำลงไปในอ่างอาบน้ำของเขาทันที
แต่ทว่าจังหวะนั้นเองที่หัวเข่าของลู่หานดันไปฟาดเข้ากับขอบอ่างอย่างเต็มแรงจนร่างบางถึงกับน้ำตาซึมออกมาพร้อมกับร้องโอดครวญด้วยความเจ็บ
แต่เซฮุนก็ไม่สนใจอะไรเขาเลยแม้แต่น้อย
“คนบ้า!!! ป่าเถื่อนที่สุดเลย!”
ดวงตากลมโตตวัดขึ้นไปมองอีกคนตาขวางอย่างเอาเรื่อง
ผู้ชายคนนี้นี่มันไปเก็บกดมาจากไหน เมียไม่รักหรือว่าไง
เอะอะอะไรก็มาระบายอารมณ์ใส่คนอื่นแบบนี้เนี่ย!
“ อาบสิ! ฉันบอกให้อาบ”
เสียงน้ำจากก็อกน้ำที่อยู่เหนืออ่างอาบน้ำที่ลู่หานนั่งอยู่ไหลกระทบลงมาภายในอ่างด้วยฝีมือของเซฮุน
ทั้งๆที่ร่างบางนั้นยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลยแม้แต่น้อย เซฮุนไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
ถ้าไม่อาบเขาอาบให้เอง!
“ฉันอาบเองได้ นายออกไปก่อน!”
“อยู่นิ่งๆ!” เซฮุนรีบเอ่ยปรามเสียงดุแล้วรวบท่อนแขนของลู่หานเอาไว้
ก่อนจะใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่กระชากเสื้อเชิ๊ตสีขาวที่ร่างบางใส่อยู่ออกจนตอนนี้สาบเสื้อมันแหวกออกมาทั้งสองข้าง
ตกหล่นลงมาจนกองอยู่ที่ท่อนแขนของตัวเองแล้ว
“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ”
ลู่หานรังเกียจผู้ชายคนนี้เหลือเกิน
เขาไม่เคยถูกใครทำกิริยาที่ต่ำทรามใส่เขาแบบนี้มาก่อน
เซฮุนคือคนแรกเลย แล้วอะไรคือการที่นายมากระชากเสื้อฉันออกจนมันขาดไปหมดแบบนี้
นายรู้ไหมว่ามันราคาเท่าไหร่
ฉันซื้อมาเป็นหมื่นแต่นายกลับมาฉีกมันออกจากกันราวกับว่าฉันซื้อมันมาแค่ตัวละ 199 เนี่ยนะ!
“หยุดดิ้นสักทีได้ไหม ถ้านายทำฉันเปียกฉันจะแก้ผ้านายออกให้หมดเลย!”
“อย่านะ!!!
อย่ามาทำลามกใส่ฉันนะ”
ท่อนแขนเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นมากอดอกของตนเองเอาไว้เพื่อหวังที่จะปกปิดเนื้อเนียนที่ตอนนี้เสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวบางของเขามันเปียกจนแนบเนื้อไปหมดแล้ว
ยอดอกที่เขาไม่เคยเปิดเผยมันให้ใครเห็นตอนนี้มันกลับตั้งชูชันประจักษ์ต่อสายตาของเซฮุนเข้าซะแล้ว
“เหอะ! อยากเห็นตายล่ะ!”
ร่างสูงถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายต่อคนตรงหน้า
ทั้งๆที่ตัวแค่นี้ไม่เห็นจะมีอะไรน่ามองเลย
เซฮุนเบือนหน้าหนีแล้วหันไปหยิบขวดครีมอาบน้ำมาจากทางด้านหลัง
ก่อนที่ร่างสูงจะทำการบีบมันลงไปในอ่างในขณะที่น้ำมันเอ่อจนมาถึงอกของลู่หานที่นั่งอยู่ในอ่างแล้ว
“คนบ้า!! ฉันยังไม่ได้ถอดเสื้อเลยนะ นายจะเอามันมาราดตัวฉันทำไมเนี่ย! โอ๊ย!”
“ก็ถอดสิ
ใครห้าม ฉันห้ามเหรอ? ก็ไม่นะ”
เซฮุนทำเป็นยิ้มยียวนใส่อีกคนแล้วเลื่อนตัวลงไปนั่งที่ขอบอ่างก่อนที่นิ้วเรียวจะเลื่อนไปเชยคางมนขึ้นมาแล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปหาใกล้ๆทันที
“ถอดให้ไหมล่ะ ....
แต่ฉันคิดค่าถอดนะ”
“.............”
“แลกด้วยตัวของนายยังไงล่ะ”
“ทุเรศ!!!!!!!!!!”
มือบางผลักร่างของเซฮุนให้ออกห่างแล้วพยายามที่จะตีน้ำใส่อีกคนจนเกิดเป็นฟองลอยล้นอ่างออกมา
ซึ่งนั่นก็ทำให้เซฮุนโมโหอยู่ไม่ใช่น้อยเพราะตอนนี้ตัวของเขามันเต็มไปด้วยฟองเต็มไปหมดแล้ว
“ฤทธิ์เยอะนักนะ!!”
ร่างสูงตัดสินใจทิ้งตัวลงมาในอ่างทั้งๆที่ร่างบางก็กำลังนั่งอยู่
และด้วยอ่างนี้เป็นอ่างที่เหมาะสำหรับการอาบแค่คนเดียว
นั่นยิ่งทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูแคบลงไปหมด
“ลงมาทำไม!!! โอ๊ยย!!! “
ลู่หานดิ้นพล่านถีบสะเปะสะปะไปเรื่อยจนร่างสูงนึกรำคาญจึงใช้น้ำหนักตัวของเขาที่มีมากกว่ากดทับร่างบางของลู่หานเอาไว้
“หุบปาก!! แล้วฟังฉันให้ดีๆ”
“ไอ้!!! “
“อยากโดนเหมือนบนเจ็ทสกีนั่นอีกใช่ไหม ... ฉันจะไม่ทำแค่จูบนายแน่ลู่หาน!”
“คนชั่ว!!”
ลู่หานสบถใส่เซฮุนทันทีพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นซะ
“จำใส่หัวนายเอาไว้ดีๆนะเสี่ยวลู่หาน.....
ว่าที่ฉันจับตัวนายมา นั่นมันก็เพราะพ่อของนาย พ่อของนายนำพาเรื่องเดือดร้อนมาให้นายเองทั้งนั้น”
“ทำไม! พ่อฉันไปเกี่ยวอะไรกับนายด้วย” ลู่หานยังคงไม่เลิกต่อปากต่อคำใส่อีกคนสักที
“ทำไม! พ่อฉันไปเกี่ยวอะไรกับนายด้วย” ลู่หานยังคงไม่เลิกต่อปากต่อคำใส่อีกคนสักที
จนกระทั่งร่างสูงยืดตัวขึ้นแล้วใช้มือจับปลายเสื้อยืดที่ตนเองใส่อยู่แล้วจัดการถอดมันออกมาจากทางศีรษะ
จนเผยให้เห็นเป็นรูปร่างกำยำของผู้ชาย
หน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพคได้รูปดูไม่ผอมเกินไป
ทั้งยังกล้ามเนื้ออกที่แน่นน่าสัมผัสนั่นอีก เล่นเอาลู่หานที่นอนแช่น้ำอยู่ใต้ร่างถึงกับต้องอ้าปากค้างให้กับร่างเปลือยเปล่าที่กำลังคร่อมกายของเขาอยู่ตอนนี้
“น...นาย.....”
“ฉันจะบอกให้นายฟังนะ
ว่าพ่อของนายทำอะไรกับฉันไว้บ้าง!”
เซฮุนทิ้งตัวลงมาแล้วคร่อมร่างของตัวเองที่ตอนนี้เหลือแค่เพียงกางเกงขายาวเพียงตัวเดียวเท่านั้น
ลู่หานที่นอนอยู่ใต้ร่างก็พยายามถอยหนีแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้แผ่นหลังของเขาเลื่อนไปติดกับขอบอ่างเข้าซะแล้ว
“พ่อของนายเป็นนักธุรกิจเครื่องประดับรายต้นๆของเกาหลี
แถมยังมีแบรนด์เป็นของตัวเองและที่สำคัญเมื่อสามปีก่อนพ่อนายทำธุรกิจกับฉัน ....
สร้อยไข่มุกที่อยู่ในห้างดังที่เป็นแบรนด์ของบ้านนายน่ะมันมาจากที่นี่!!!”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน
นายไม่ชอบพ่อฉันรึไง!”
“เรียกว่าเกลียดยังน้อยไป!
พ่อของนายโกงฉันไปมากกว่าสามหมื่นล้าน
ไม่แค่นั้นยังใส่ร้ายป้ายสีใส่ว่าไข่มุกจากที่นี่คุณภาพต่ำ ก็เพื่อที่ว่าพ่อของนายจะได้กดราคาให้ฉันยอมขายให้ในราคาถูกยังไงล่ะ”
“นายมันโง่เอง
ช่วยไม่ได้...” ร่างบางเบะปากใส่อีกคนทันที
เขาไม่รู้เรื่องธุรกิจหรอก
เพราะลู่หานเองจบมาทางสายแฟชั่นถ้าจะรู้ก็แค่เรื่องออกแบบเครื่องประดับมากกว่า
เรื่องงานบริหารน่ะมันเป็นเรื่องของพ่อ แล้วพ่อจะไปโกงใครมา มันก็เรื่องของพ่อ
ไม่ใช่เรื่องของฉัน
“หุบปากของนายไปซะ! แล้วดูนี่!….”
นิ้วชี้ของเซฮุนชี้ไปตรงกล้ามเนื้อหน้าอกตรงบริเวณที่อยู่ใต้กระดูกไหปลาร้าด้านซ้ายของเขาที่มันอยู่เหนือหัวใจเพียงไม่กี่เซน
... เนื้อที่นูนขึ้นมาไม่ใหญ่มากมันเหมือนกับรอยแผลเป็นอะไรสักอย่างที่ลู่หานไม่เข้าใจว่าเซฮุนจะชี้ให้เขาดูทำไม
“พ่อของนายจ้างวานมือปืนมายิงฉัน.....แล้วรู้ไหม....ลูกกระสุนที่พ่อนายส่งมามันเฉียดหัวใจฉันไปแค่นิดเดียว...”
“.....อ...อะไรนะ.....”
ลู่หานทำหน้าตกใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินเช่นนั้น
มือบางค่อยๆยกขึ้นไปแตะที่รอยแผลเป็นที่นูนขึ้นมาตรงอกซ้ายของเซฮุน
ค่อยๆลูบมันเบาๆด้วยมือที่สั่นเทา ไม่อยากจะคิดเลยว่าพ่อของเขาจะทำแบบนี้ ...
พ่อกล้าจ้างวางมือปืนเพื่อไปฆ่าคนอื่นเขา
งั้นก็แปลว่าทุกวันนี้เงินที่ลู่หานใช้ได้อย่างเสรีนี่มันก็มาจากการที่
พ่อไปโกงเค้ามาอย่างนั้นน่ะเหรอ....
“หึ....สัมผัสถึงความเจ็บปวดที่ฉันได้รับรึยัง
รู้รึยังว่าพ่อของนายมันเลวแค่ไหน ฉันเกือบตาย ก็เพราะครอบครัวของนาย!!! จำเอาไว้!!!”
“ฮึก...ฉัน...ฉันไม่รู้เรื่อง..ฮึก
ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้........”
ลู่หานยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้
ร่างบางไม่รู้เลยว่าเรื่องมันจะเลวร้ายขนาดนี้
ทุกวันนี้เขาอยู่อย่างมีความสุขมาโดยตลอด เชื่อว่าสิ่งรอบข้างเขาซื้อมาด้วยเงิน
แต่เงินพวกนั้นมันไม่ใช่เงินของเขา ... พ่อ...ทำไมพ่อถึงทำแบบนี้....
“ไม่ต้องมาสำออยร้องไห้ต่อหน้าฉัน!! รู้ไว้ซะด้วยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนายต้องชดใช้แทนพ่อของนายทั้งหมด”
“นายจะให้ฉันทำยังไง
ฮึก....เงินสามหมื่นล้านถ้านายอยากได้ นายก็ไปขอพ่อฉันสิ!!! ไปเลย มาเอาอะไรจากฉัน ฉันไม่มีอะไรทั้งนั้น ...ฮึก....”
ใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาของลู่หานร้องพูดออกมาอย่างจนหนทาง
เขาไม่มีอะไรให้เซฮุนทั้งนั้น
ที่เหลือตอนนี้ก็มีแค่เสื้อผ้ากับร่างกายของฉันเท่านั้น ...
“นายต้องอยู่เป็นเมียฉันที่นี่
สนองตัณหาให้ฉันจนกว่าฉันจะพอใจ”
“อะไรนะ!!!!”
ดวงตากลมโตเบิกโพล่งเมื่อได้ยินเซฮุนพูดออกมาแบบนั้น
มันเกี่ยวกับการใช้หนี้ตรงไหน ให้ฉันเป็นเมียนายฉันยอมตายซะยังดีกว่า
“ใช้หนี้ฉันด้วยร่างกายของนายซะ!!! เสี่ยวลู่หาน”
“ไม่!!!!!!! ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอมเป็นเมียนายเด็ดขาด ฉันเกลียดนาย!!! ฉันเกลียดนายที่สุดเลย!!!!”
ลู่หานกรีดร้องเสียงดังลั่นก่อนจะผลักร่างสูงให้ถอยห่างออกไปแล้วรีบหันไปคว้าเอาเสื้อคลุมสีขาวที่แขวนอยู่ตรงผนังขึ้นมาสวมคลุมทับร่างเปลือยเปล่าของตนเองเอาไว้แล้วรีบวิ่งหนีออกมาจากห้องน้ำทันที
-------------------------------------------------------
แต่ในขณะที่ร่างบางกำลังจะวิ่งออกมาจากห้องนอนของเซฮุนนั้น
ทางด้านหน้าห้องที่เมื่อเปิดออกมาก็จะเป็นห้องทำงานรวมกับห้องรับแขกพอดี
ในตอนนี้ที่โซฟาที่ตั้งวางหันมาทางประตูห้องนอนของเซฮุน
มีร่างสูงอย่างชานยอลพี่ชายคนรองของตระกูลกำลังนั่งอ้าขาหลับตาแล้วเงยหน้าขึ้นเพดานพร้อมกับเสียงสูดปากที่ดังขึ้นมา
ด้วยที่ว่าตอนนี้ตรงระหว่างขาของเขามีร่างบางอย่างบยอนแบคฮยอนกำลังนั่งสำเร็จความใคร่ให้เขาอยู่
“อ๊า...ซี๊ดด...อย่างนั้นแหละ
อื้มมม...ลึกๆ”
นิ้วทั้งห้ากลางทึ้งศีรษะของแบคฮยอนที่กำลังปรนเปรอส่วนนั้นให้เขาอยู่ด้วยปาก
พยายามออกแรกกดหัวอีกคนให้ผงกขึ้นลงตามจังหวะมือของเขาจนในที่สุดร่างสูงก็เสร็จคาปากของร่างบางไปในที่สุด
“อ๊าสสสส์!!!!”
ซึ่งในขณะนั้นเองที่ประตูห้องนอนของเจ้าน้องชายตัวดีดันเปิดขึ้นมาซะก่อน
ก่อนจะปรากฏเป็นผู้ชายร่างบางที่สวมใส่แค่เสื้อคลุมเพียงผืนเดียวเปิดประตูออกมาแล้วดันเห็นว่าเป็นชายร่างสูงคนหนึ่งที่ปลดซิบกางเกงแหวกออกแล้วควักส่วนนั้นออกมา
พร้อมกับร่างเล็กคนหนึ่งกำลังนั่งทำอะไรสักอย่างให้กับผู้ชายคนนั้นอยู่
น่าเกลียดที่สุด!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดด!!!!!! “
“เห้ย!!!!!!”
“อ๊ะ!”
ชานยอลรีบผลักหัวแบคฮยอนออกจากท่อนกายของเขาแล้วรีบรูดซิบกางเกงของตัวเองขึ้นทันที
ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ส่วนแบคฮยอนที่เมื่อได้ยินเสียงใครกรี๊ดดังลั่นมาจากทางด้านหลังก็รีบหันกลับไปมองแล้วก็ต้องตกใจสุดขีดเพราะคนที่เข้ามาเห็นคือลู่หาน
....
“อึก....”
แบคฮยอนรีบกลืนของเหลวสีขุ่นที่คาอยู่ในปากลงคอโดยเร็ว
แล้วรีบยกหลังมือขึ้นปาดขอบปากของตนเองโดยไว
เมื่อเช้านี้เขาเข้ามาทำความสะอาดห้องให้กับเซฮุนเหมือนเช่นทุกวัน
แล้วพอดีที่ชานยอลเข้ามาหาเซฮุนพอดีร่างสูงเลยขอให้แบคฮยอนทำให้
ร่างบางที่รักชานยอลมาก เทิดทูลเหนือสิ่งใด ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่รู้ๆกันอยู่แล้ว
“กรี๊ดบ้าอะไรของนายลู่หาน! ... ชานยอล”
เซฮุนที่เปลี่ยนกางเกงที่เปียกๆในตอนแรกให้เป็นผ้าขนหนูพันเอวเอาไว้แล้วรีบเดินตามร่างบางที่วิ่งหนีออกมาแต่กลับหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้องไม่ยอมหนีไปไหน
แถมยังกรี๊ดเสียงดังลั่นบ้าน แต่พอสายตาคมเหลือบไปเห็นชานยอลที่นั่งอยู่บนโซฟาก็พอจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
“นี่ใครเซฮุน”
ชานยอลพี่ชายคนรองลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาลู่หานที่กำลังยืนหน้าแดงอยู่เพราะความอาย
เนื่องด้วยภาพเมื่อกี๊มันยังติดตาเขาอยู่เลย
“มาที่นี่มีธุระอะไร
.... บอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าจะเอากันก็ไปเอาที่บ้านนาย ไม่ใช่ที่นี่!”
“เหอะ
นิดหน่อยเองรับวันใหม่ไง ว่าแต่....นี่ใครล่ะ นายยังไม่บอกฉันเลยนะหรือว่า
เป็นพวกเด็กในซ่องที่นายไปซื้อบริการมานอนด้วย”
ชานยอลยิ้มยียวนใส่เซฮุนก่อนจะหันไปขยิบตาส่งสายตาเจ้าชู้ไปยังลู่หานที่ยืนแน่นิ่งอยู่
“ฉันไม่เล่นของต่ำๆแบบนั้นหรอก
ฉันไม่ใช่คริส”
เซฮุนอดที่จะเหน็บแนมพี่ชายคนโตสุดของเขาไม่ได้
เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้คริสจะแอบไปติดพันกับพวกคนในซ่องโสเภณีที่เขาพามาจากท่าเรือบนชายฝั่งนั่น
เป็นถึงพี่คนโตแต่กลับไปคว้าใครที่ไหนมาทำเมียก็ไม่รู้
“ฮ่ะๆ...นายนี่มันจริงๆเลย
ปากร้ายไม่มีเปลี่ยน ... แต่ฉันว่าก็โอเคดีนะคนนี้ ... เพิ่งเสร็จใช่ไหม? งั้นฉันขอ”
ชานยอลเห็นว่าร่างบางวิ่งออกมาจากห้องด้วยเสื้อคลุมตัวเดียวแถมเซฮุนยังเดินออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวอีก
ไปหลอกเด็กอนุบาลมันยังไม่เชื่อเลยว่าพวกนายไม่ได้เอากันมาก่อนที่จะเดินออกมา
“เลิกทำร้ายแบคฮยอนสักทีเถอะ! นายก็มีของของนาย หัดดูแลให้ดีซะบ้าง... แบคฮยอน! เอาตัวลู่หานไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
แล้วก็หาข้าวให้กินซะ แล้วฉันจะตามไป”
เซฮุนหันไปสั่งแบคฮยอนที่นั่งน้ำตาซึมอยู่ที่พื้น
ร่างบางเมื่อได้รับคำสั่งก็ลุกขึ้นเดินมาดึงร่างให้ลู่หานเดินตามเขาออกไปจากตรงนี้ทันที
ปล่อยให้สองพี่น้องเขาคุยกันเองเถอะ
“ได้ครับ....
ลู่หานไปกัน”
ร่างบางทั้งสองพากันเดินออกจากบ้านไปแล้วเหลือแค่เพียงเซฮุนกับชานยอลเพียงแค่สองคนในบ้านเท่านั้น
“บอกฉันได้รึยังว่า
คนนั้นเป็นใคร”
“ลู่หาน ....
ลูกชายของศัตรูของเราไง”
“ลู่หาน??? ลูกของคนที่พยายามลอบฆ่านายเมื่อสามปีก่อนนั่นน่ะเหรอ?”
“ใช่”
เซฮุนพยักหน้ากลับไปแล้วเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจากบนโต๊ะกระจกตรงหน้าแล้ว
จัดการจุดมันสูบทันที
“แล้วนายก็ไปลักพาตัวเขามา
แล้วก็จับเขาทำเมีย...”
“ใช่...ฉันจะย่ำยีร่างกายลูกของมันเหมือนที่มันพยายามที่จะทำร้ายฉัน
ทำลายธุรกิจของฉัน”
ควันสีเทาลอยฟลุ้งไปทั่วทั้งห้อง
นิ้วชี้กับนิ้วกลางที่คีบบุหรีเอาไว้มันกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับเซฮุนไปซะแล้ว
“ให้ฉันช่วยไหมล่ะ...ฉันยินดี”
ปาร์คชานยอลไม่ใช่คนดีอะไร แถมบางทียังเลวกว่าเซฮุนด้วยซ้ำไปเพราะชานยอลนั้นขึ้นชื่อว่าเสือผู้หญิงเลยก็ว่าได้เห็นเงียบๆแบบนี้นี่มีผู้หญิงนอนทุกคืน
คืนไหนไม่มีก็จะตามแบคฮยอนให้เข้าไปหา
ง่ายๆเลยคือชานยอลเป็นผู้ชายที่ขาดเซ็กส์ไม่ได้นั่นเอง....
“รอรับของเหลือไปจากฉันแล้วกัน .... เบื่อเมื่อไหร่จะยกให้”
เซฮุนตอบกลับไปเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
“ฉันว่าคงอีกนาน
ดูจากหน้าตาแล้วนายน่าจะได้เชยชมไปอีกหลายวัน เผลอๆอาจจะเป็นเดือนเป็นปี
น่ารักขนาดนี้เป็นใครใครก็หลงวะ”
“เหรอ ทำไมฉันไม่รู้สึก
“ เซฮุนส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจ
ลู่หานก็แค่น่ารัก แล้วไงถ้ารู้นิสัยที่แท้จริงแล้วยัยลูกคุณหนูนั่นนิสัยเสียจะตายไป
ขี้วีนขี้เหวี่ยง อย่างนี้มันน่าจะจับเอาแส้ฟาดให้หายพูดมากซะให้เข็ด!
…..To be continue….
"
ฉันจะทำให้นายเกลียดฉันได้มากกว่านี้อีก เหอะ!!!
ฉันจะไม่ทนเป็นเมียนายแค่คนเดียวหรอก!!! โอเซฮุน!! "
" เชิญ!
อยากมีผัวซักกี่คนก็เชิญ แต่อย่ามามั่วกับพี่ชายอีก 4 คนของฉันก็พอ ลู่หาน! "
จะเป็นเรื่องยาวได้ไหม .... รอดูความต้องการในแท็กนี้นะจ๊ะ
Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน
แล้วพบกันอีกครั้ง ตอน 10,000 ฟลว.นะคะจุ๊บบบ ....
- HolinezZ -
สนุกดีค่ะ ทำออกมาอีกหลาย ๆ ตอนนะคะ
ตอบลบ