SF : จำเลยรักฮุนฮาน for followers 10K ( Chap II ) NC-Rate

จำเลยรักฮุนฮาน

SF Hunhan : for my followers all 10K

Erotic fiction Rate - 18+
Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน

                      ในช่วงเย็นวันนั้นหลังจากที่แบคฮยอนสั่งให้ลู่หานเข้าไปอาบน้ำที่บ้านของเขาจนเนื้อตัวสะอาดสะอ้านแล้ว ร่างบางก็เตรียมชุดสีขาวที่เป็นกางเกงตัวบางเสื้อคอวีตัวโปร่งคล้ายๆกับเสื้อชาวเลเอาไว้ให้ลู่หานใส่

“แบคฮยอน คืนนี้ฉันนอนกับนายใช่ไหม?” ลู่หานนั่งลงตรงหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนแบคฮยอนก็กำลังยืนสางผมให้กับลู่หานอยู่ด้วยน้ำหนักมือที่แผ่วเบาและนุ่มนวล

“ไม่ได้หรอก คืนนี้นายต้องเข้าไปนอนกับเซฮุน”

“เซฮุน .. นายนั่นอ่ะนะ!” ลู่หานทำหน้าไม่ชอบใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินว่าเขาต้องเข้าไปนอนกับไอ้คนป่าเถื่อนนั่นในคืนนี้

            คนบ้าแบบนั้นน่ะเหรอจะมานอนกับฉัน อย่าว่าแต่ฉันเลย นายนั่นก็คงไม่อยากนอนร่วมเตียงกับฉันซักเท่าไหร่หรอก

“ฉันขัดผิวให้นายแล้ว เสื้อผ้าก็เตรียมให้นายแล้ว ... ต่อจากนี้ไปมันจะเป็นหน้าที่ของนายแล้วนะลู่หาน”

            แบคฮยอนเผยยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย เขารู้ว่าคืนนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นกับลู่หานบ้างเพราะแบคฮยอนนั้นเป็นคนที่เตรียมผู้หญิงมาบำเรอเซฮุนตลอด บ้างก็จัดหาให้ชานยอลคนที่เขารัก ... หรือไม่เว้นแม้แต่พี่น้องคนอื่นๆ .. ยกเว้นก็แต่พี่ชายของเซฮุนคนนึง ที่เขาไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้ซักเท่าไหร่

“หน้าที่อะไรของนาย .. นายจะให้ฉันไปทำอะไร” ลู่หานเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นมาบ้างแล้วว่าที่แบคฮยอนพูดน่ะมันหมายความว่าอะไร ทำไมต้องขัดผิว ต้องแต่งตัวสวยๆ ฉีดน้ำหอมกลิ่นคลุ้งขนาดนี้

            เมื่อกี๊ร่างบางลองลอบมองดู ดูเหมือนว่าน้ำหอมที่แบคฮยอนฉีดให้มันจะเขียนว่าเพิ่มแรงดึงดูดทางเพศหรือ Sex appeal ที่เขาเอาไว้ฉีดเพื่อดึงความสนใจจากผู้ชายอย่างนั่นน่ะเหรอ

“นายต้องไปเป็นเมียของเซฮุนน่ะ..”

“ห๊ะ...อะไรนะ !! ไอ้โรคจิตเอ้ย!!!”

ตุ้บ!!

            ลู่หานกระทืบเท้าลงกับพื้นไม้ในห้องแรงๆด้วยความโมโห .. นี่นายเอาฉันมาโมดิฟายใหม่ก็เพื่อที่จะให้ฉันไปเป็นเมียนายคืนนี้อย่างนั้นน่ะเหรอ ไอ้ตัณหากลับ หน้าตาก็ดี แต่ทำไมถึงมีแต่ความคิดชั่วๆแบบนี้!! ฉันจะไม่มีวันยอมเป็นเมียนายเด็ดขาด เหอะ!

            แล้วเย็นวันนั้นก็มาถึง แบคฮยอนพาลู่หานมาส่งที่บ้านเซฮุนในช่วง 1 ทุ่มหลังจากที่ร่างสูงสะสางงานเสร็จ เพิ่งกลับมาจากในตัวเมืองเมื่อเย็นนี้เอง ส่วนลู่หานที่หน้างอง้ำไปเลยตั้งแต่รู้ว่าต้องมาเป็นนางบำเรอให้เซฮุน

            แต่ก็อย่าคิดนะว่าลู่หานจะยอมง่ายๆขนาดนั้น ... ฉันจะทำให้นายรู้ว่าฉันไม่ได้ง่าย และน้องชายของนายอาจจะไม่ได้สืบพันธุ์อีก คอยดูเถอะ

“เซฮุน ฉันพาลู่หานมาส่ง.... แต่”

            แบคฮยอนจูงมือลู่หานพาเข้ามาในบ้านของเซฮุนหลังที่ลู่หานนอนหลับเมื่อคืนนี้ ร่างสูงที่นั่งแจงงานอยู่บนโต๊ะทำงานเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางในชุดสีขาวเพียงเล็กน้อย กลิ่นน้ำหอมที่เตะจมูกมันเป็นน้ำหอมที่เซฮุนเลือกเอง เพราะเค้าชอบกลิ่นนี้มาก

            และลู่หานก็เป็นคนแรกที่เซฮุนอนุญาตให้แบคฮยอนเอาน้ำหอมกลิ่นนี้ให้ฉีด

“ออกไปได้แล้ว”

“แต่...ฉันว่าลู่หานเขา... เอ่อ”

            เหมือนว่าแบคฮยอนอยากจะช่วยลู่หานอยู่มาก เพราะนายเองรู้สึกสงสารลู่หานเหลือเกิน ทุกครั้งผู้หญิงที่มานอนกับเซฮุนด้วยก็ล้วนแล้วแต่เต็มใจและยินยอมกันทั้งนั้น แต่ลู่หานไม่... เซฮุนบังคับขืนใจลู่หานแบบนี้ แบคฮยอนไม่เห็นด้วย

“แบคฮยอน ... ถ้านายขัดคำสั่งฉัน ฉันจะให้ชานยอลมันไปเอาผู้หญิงในซ่องมาหลับนอนด้วย ดีไหม”

“ย..อย่านะ เอ่อ...”

            แบคฮยอนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชานยอลอยู่หลายครั้ง ไม่มีเรื่องไหนเลยที่แบคฮยอนเอ่ยปากขอได้ยกเว้นเสียแต่เรื่องคู่นอน ถึงแม้ว่านายจะรู้ว่าชานยอลนั้นนอนกับคนอื่นอยู่เป็นประจำ แต่ทุกคนล้วนแต่ต้องผ่านตาแบคฮยอนมาก่อน

            ร่างบางเคยขอร้องร่างสูงเพียงอย่างเดียวว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงในซ่องพวกนั้น เพราะถ้าติดโรคขึ้นมาใครเล่าจะรู้ ... อีกอย่างเขากับชานยอลยังลึกซึ้งกันอยู่ เรื่องความปลอดภัยมันก็ต้องมาก่อน

“ดูแลตัวเองดีๆนะลู่หาน..ฉันไปก่อนนะ”     ร่างบางหมดหนทางจนต้องหันกลับไปทำหน้าเสียใส่ลู่หาน ถอนหายใจอย่างช่วยอะไรไม่ได้เลย

            ต่อให้เขาเกิดมาเป็นเมียของนายหัวชานยอล แต่แบคฮยอนก็ไม่มีอภิสิทธิ์มากมายอะไรขนาดนั้น

“ฉันไม่! แบค... แบค! “

            ลู่หานทำหน้าเว้าวอนใส่คนตัวเล็กแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะแบคฮยอนเอาแต่ส่ายหน้าแล้วเดินหนีออกไปเลย ร่างบางก็เลยต้องจำใจหันกลับมามองร่างสูงที่วางปากกาและปิดแฟ้มเอกสารลง ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาคนตัวเล็กทันที

“พร้อมแล้วใช่ไหม ... ถอดเสื้อสิ”

“ไม่!!” สองแขนเล็กกอดร่างกายของตนเองแน่น เงยหน้ามองคนตรงหน้าตาขวาง

“ได้...ฉันจะใจดีกับนายก่อนก็ได้ ..มานี่!!”

            ร่างสูงจัดการกระชากร่างบางให้เดินตามเขาเข้ามาในห้องนอนของตนทันที ไม่รอให้เสียเวลา ร่างบางก็ถูกเหวี่ยงขึ้นไปนอนอยู่บนเตียงแล้ว ไฟสลัวๆสีส้มที่สว่างขึ้นมาจากโคมไฟบนหัวเตียง ทั้งยังหน้าต่างที่เปิดออก ลมทะเลที่พัดโชยเข้ามา ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นใจทั้งสิ้น

“ฉันให้นายเลือก ว่านายจะใช้มันไหม !!”

            ซองถุงยางอนามัยนับสิบซองถูกปาใส่ร่างบางอย่างเต็มแรงด้วยฝีมือของโอเซฮุน ลู่หานนิ่วหน้าหลับตาแน่นตอนที่อีกคนปามันใส่ตัวเขา ทั้งรังเกียจ ทั้งขยะแขยง

“ออกไป!! ฮืออ ออกไป อย่ามายุ่งกับฉัน ..”

            ลู่หานกรีดร้องออกปากไล่อีกคนเสียงดัง กวาดสายตาไล่มองซองถุงยางที่ตกอยู่รอบตัวของเขาแล้วน้ำตาใสใสก็ไหลลงมาอาบแก้ม .. นี่เขาจะไม่มีทางรอดจากผู้ชายคนนี้จริงๆใช่ไหม

            ทำไมชีวิตเขาต้องมาตกนรกทั้งเป็นแบบนี้ด้วย

            ร่างสูงไม่รอช้ารีบพาตัวเองขึ้นมาบนเตียงนอนขนาดหกฟุตของเจ้าตัวทันที ส่วนลู่หานเองนั้นที่เริ่มหวาดกลัวจึงกะเถิบถอยหนีไปเรื่อยๆจนในที่สุดแผ่นหลังบางก็ชิดกับหัวเตียงหมดหนทางที่จะหนีแล้ว ร้องให้ตายยังไงก็ไม่มีใครมาช่วย

            เพราะทุกคนรู้ว่าเวลานี้มันเป็นเวลาแห่งความสุขของเจ้านาย ใครกล้าขัดคนนั้นตายสถานเดียว

“ใบหน้านายเนี่ยก็สวยงามดีนะ สวยกว่าผู้หญิงบนเกาะนี้ซะอีก”

            เซฮุนเขยิบตัวเข้าไปพิงกับหัวเตียงเช่นเดียวกันกับลู่หานที่ตอนนี้ตัวสั่นเหมือนลูกหมาตกน้ำ คราบน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ ปลายนิ้วเรียวของเซฮุนค่อยๆไล้ไปตามโหนกแก้มเรื่อยลงมาจนถึงปลายคางก่อนที่จะหยุดมันลงที่ริมฝีปากที่ดูอวบอิ่มนั่น

“นายสวยจริงๆนะลู่หาน..”

            ประโยคเหล่านี้มันฆ่าคนตายมานักต่อนักแล้ว ลู่หานก็เช่นกัน ... จากที่ตอนแรกร่างบางขัดขืนเซฮุนสารพัดแต่พอร่างสูงหยอดคำหวานเพียงไม่กี่คำเท่านั้นแหละลู่หานก็ยอมนิ่งเงียบไปเลยทันที

“อย่ามาหลอกฉันหน่อยเลย สิ่งที่นายต้องการคือตัวฉัน ต่อให้ฉันขี้เหร่นายก็จ้องที่จะทำร้ายฉันอยู่ดี!”

“ไม่อ้อมค้อมเลยละกันนะ ไม่อยากร่วมเตียงกับคนอย่างฉันจริงๆเหรอ หืมม”

            ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปคลอเคลียที่ข้างแก้มบางช้าๆ ค่อยๆสูดดมน้ำหอมกลิ่นพิเศษที่เขาตั้งใจเตรียมไว้ให้กับลู่หานโดยเฉพาะ ... แต่ลู่หานก็คงไม่รู้ว่าเซฮุนนั้นก็ฉีดมันมาเหมือนกันแถมแรงดึงดูดของเซฮุนน่าจะมากกว่าอันที่ลู่หานใช้ซะด้วยซ้ำ

“ทุเรศ!”

“สุดท้ายก็ผัวนายอยู่ดี !”

"ฉันจะทำให้นายเกลียดฉันได้มากกว่านี้อีก เหอะ!!! ฉันจะไม่ทนเป็นเมียนายแค่คนเดียวหรอก! โอเซฮุน!!"

"เชิญ! อยากมีผัวซักกี่คนก็เชิญ แต่อย่ามามั่วกับพี่ชายอีก 4 คนของฉันก็พอ ลู่หาน!"

แคว้ก!!!!!!!!!!!

            เสียงเสื้อที่แยกขาดออกจากกันดังขึ้นมาในจังหวะที่ร่างสูงรอช่วงที่ลู่หานเผลอ สองมือหนาก็จับรวบสาบเสื้อทั้งสองด้านของร่างบางเอาไว้แล้วจัดการกระชากมันออกจนขาดไม่มีชิ้นดี

“ฮึก!!!! ไอ้บ้า!! ป่าเถื่อนที่สุด ฮึก!”

“ยอมนอนนิ่งๆให้ฉันเอาก็จบแล้วป่ะวะ แม่งจะเล่นตัวทำเหี้ยไร!!”

            เซฮุนที่เริ่มรู้ตัวว่าใช้ไม้อ่อนกับคนอย่างลู่หานไม่ได้แล้ว เลยเปลี่ยนมาเป็นใช้ไม้แข็งแทน ไม่ได้ด้วยคำพูด ก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่มันเนี่ยแหละให้มันรู้กันไปเลยว่าคนอย่างนายมันจะช้ำได้สักเพียงไหน

“ม...ไม่นะ ไม่!!! ฉันไม่เล่นนะไม่!”

            ลู่หานมีสีหน้าที่ดูไม่ดีเลยถึงขั้นแย่เลยก็ว่าได้ในเมื่อตอนนี้สายตาทั้งสองจ้องมองไปที่การกระทำของเซฮุนที่ตอนนี้ร่างสูงเดินไปหยิบเทียนสีขาวมาจากหัวเตียงก่อนที่จะใช้ไฟแช็กจุดมันให้สว่างขึ้นมา แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอีกคนจะทำอะไร

“ชอบรุนแรงไม่ใช่เหรอ ...หืมม....”

ฟึบ!!!

            เซฮุนไม่รีรอให้เสียเวลาร่างสูงสะบัดน้ำตาเทียนแรงๆลงไปที่หน้าท้องของลู่หานจนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมา ร่างบางเองที่ได้รับความร้อนจากน้ำตาเทียนร้อนๆก็ถึงกับต้องกรีดร้องออกมาอย่างโหยหวนกับการเริ่มต้นเซ็กซ์ที่ซาดิสต์ขนาดนี้

“เจ็บ..ฮึก ฉันเจ็บ”

“ทำไม! ลุกขึ้นมาตบฉันสิ! ลุกขึ้นมา!”

            เซฮุนสะบัดเทียนในมือทิ้งลงไปบนพื้นจนมันดับไป ร่างสูงปีนขึ้นมาคร่อมร่างบางทันทีพร้อมกับใบหน้าคมที่ตอนนี้ซุกใบหน้าลงไปกับซอกคอหอมๆของลู่หาน

“อื้ออ”

“อย่า..อ...ออกไป....”

            เสียงเล็กค่อยๆแผ่วลง แผ่วลงเรื่อยๆเพราะกลิ่นของเทียนหอมที่อยู่บนหัวนอนที่อยู่ติดกับที่ลู่หานนอนนั้นมันผสมกลิ่นฟีโรโมนที่ช่วยเร่งการตอบสนองของประสาทสัมผัสด้านเซ็กส์ได้ดียิ่งขึ้น

“เจ้ากวางน้อยกำลังสิโรราบใต้ร่างฉันแล้ว .... หึ“

            ร่างสูงทาบทับตัวเองลงไปบนร่างบางที่นอนหายใจโรยรินอยู่บนเตียงของเขา ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง มีแต่ลมหายใจที่อ่อนระทวยเพราะเหมือนกับว่าร่างบางเองจะมอมเมากลิ่นหอมต่างๆในห้องเข้าไปจนแทบเสียสติ

            เซฮุนปลดเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่ปกปิดร่างกายอยู่ออกไปจนหมด ลู่หานก็เช่นกันในยามนี้มีเพียงแค่เนื้อที่แนบเนื้อเพียงเท่านั้น ไม่มีเสื้อผ้ามาขวางกั้นให้มันเกะกะ ... เนื้อเนียนของร่างน้อยค่อยๆถูกเฟ้นคลึงด้วยน้ำมือของโอเซฮุน โดยเฉพาะหน้าอกบางที่พอมีเนื้อให้จับอยู่บ้าง

            ลิ้นร้อนค่อยๆแตะเลียไปที่ส่วนหัวของมันที่เต่งตึงขึ้นมา ตวัดน้ำแฉะๆที่ออกมาจากปากของเขาลงไปที่ยอดอกของร่างบางอย่างโหยหา หอมหวานเหลือเกิน อยากจะกัด อยากจะทึ้ง .... ซะเหลือเกิน

“อ๊ะ..อ่า..ย...อย่ากัด...เจ็บ“ ฝ่าเท้าอันขาวเนียนถีบที่ผืนเตียงอย่างร้อนรนเหมือนคนใกล้ตาย ยิ่งมีมือของเซฮุนที่ตอนนี้กำลังเลื่อนลงไปลูบวนอยู่ที่ส่วนนั้นของเขาเอง ลู่หานก็แทบจะไม่เป็นอันนอน

            มันเสียวเหลือเกิน ... แต่มันก็แฝงไปด้วยความร้อนแรงอย่างหาที่สุดไม่

“ยกขาขึ้น!“

            ร่างสูงแทรกตัวลงไปทาบทับที่ระหว่างกลางของขาลู่หาน ก่อนจะก้มลงมองที่ส่วนอ่อนไหวของร่างบางที่ตอนนี้มันแข็งชันขึ้นมาต้องมือของเซฮุนเป็นอย่างดี แม้ว่าจะอยู่ในความมืดแต่เซฮุนก็สัมผัสได้ว่าส่วนนั้นมันรอมือของเขามาปรนเปรออยู่อย่างแน่นอน

“ฮื้อออออออ....ปล่อยฉัน“ ลู่หานบิดกายหนีร่างสูงแต่ทว่าก็ไม่เป็นผลสำเร็จ เมื่อตอนนี้เซฮุนเองค่อยๆเลื้อยตัวลงไปแล้วใช้ริมฝีปากจูบปลายคางของร่างบางเบาๆ แลบลิ้นเลียตามซอกคอของอีกคนอย่างหื่นกระหาย

            ตัวของลู่หานนั้นหอมเหลือเกิน ... น่ากินเหลือเกิน

“อย่าร้องสิ... คืนนี้ฉันอ่อนโยนกับนายที่สุดแล้วนะ...ลู่หาน“

“ปล่อย..ฉัน อื้ออออ....“

            ปากก็บอกว่าให้ปล่อย แต่สองแขนของร่างบางกลับเลื่อนขึ้นมาคล้องคอของเซฮุน สองขาก็ยกขึ้นกอดเอวของเซฮุนเอาไว้ ค่อยๆโยกสะโพกเลื่อนไปถูกับหน้าท้องของเซฮุนไปมาราวกับคนที่กระสันอยากจะเอาเต็มที่แล้ว ... มันน่าอายชะมัด แต่มันคือครั้งแรกของลู่หานที่ว่าพอมีอารมณ์แล้วเขาก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงถึงให้หาย

“ไหนบอกว่าให้ปล่อย แล้วจะเอาxวยมาถูเอวฉันทำไมล่ะครับคนดี .... หื้มมมม“

            เซฮุนใช้มือลูบปลายคางมนของอีกคนเบาๆก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ก้มลงไปมองที่เอวบางที่ตอนนี้เริ่มกระเด้าเข้าหาส่วนนั้นของเซฮุนเป็นจังหวะแล้ว ... ลู่หานมีอารมณ์แล้วเซฮุนรู้ แต่ยังไงดีล่ะ ... แบบนี้ก็น่ารักดีนะ

            จุดไฟให้อยาก ให้มันโหมแรงที่สุด ... แล้วนายจะได้รู้ว่ารสชาติของเซ็กส์ที่แท้จริงมันเป็นยังไง

“ใส่ได้ยัง...?“ ร่างสูงก้มลงไปจูบที่ข้างแก้มของลู่หานอีกครั้ง

“ไม่...ไม่ใส่!  อื้ออ..อ้า....อึก...! เสียวจัง“

            ลู่หานไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร ปากบอกว่าไม่แต่เอวเขากลับไม่หยุดกระแทกเข้าหาร่างสูงเลย ... ไม่ชอบเลย ทำไมเขาต้องมามีอารมณ์กับคนแบบนี้ด้วย ทำไม! อื้อ...อ่า

            เซฮุนปล่อยให้ลู่หานเอาส่วนนั้นถูเอวเค้าจนเกือบจะหายอยากดูได้จากน้ำที่ไหลเยิ้มออกมาจากทางส่วนหัว ถึงแม้ว่ามันจะมืดแต่เซฮุนก็สัมผัสได้ถึงน้ำเหนียวหนืดที่แฉะเต็มหน้าท้องของเขา

            ถึงจุดสุดยอดแล้วล่ะสิ...หึ

“อ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!! เจ็บ“

            ไม่รอช้าให้เสียเวลา ถุงยางอะไรก็ไม่จำเป็น ร่างสูงจัดการสอดใส่กายของตัวเองเข้าไปในช่องทางรักด้านหลังของลู่หานที่มันขมิบตัวรออยู่นานแล้ว ไม่มีการเบิกทางใดใดทั้งสิ้น .... เสียงกรีดร้องที่โหยหวนเหมือนเป็นคมมีดที่ค่อยๆกรีดช่องทางด้านหลังทีละน้อย

            ด้วยส่วนนั้นของเซฮุนที่มันสอดเข้าสอดออกอย่างไม่ปรานี เซฮุนเองไม่สนใจเลยว่าอีกคนจะเคยหรือไม่เคย รู้แค่ว่าตอนนี้มันหยุดไม่ไหวแล้ว เอวสอบซอยสะโพกกระแทกใส่ลู่หานถี่ยิบจนเตียงสั่นระรัวน่ากลัวราวกับแผ่นดินไหน

            เล็บคมของลู่หานกรีดเข้าที่แผ่นหลังของเซฮุนจนเลือดซิบ ไหลซึมออกมา แต่ก็ใช่ว่าร่างสูงจะใส่ใจ จัดการอุ้มร่างของลู่หานขึ้นมาสองขาเรียวเกี่ยวกระหวัดรัดเอวหนาเอาไว้แล้วซบใบหน้าลงบนกล้ามเนื้อหน้าอกของเซฮุนอย่างเลี่ยงไม่ได้

            ส่วนนั้นก็ยังสอดใส่เข้าไปในร่างของลู่หาน .....ในขณะที่ร่างสูงเองก็เริ่มออกเดินลงมาจากเตียงแล้ว

“อ่า...ซี๊ด.....“

“นายเป็นคนแรกของฉัน ที่ได้ร่วมรักกันภายใต้แสงจันทร์....“

            เซฮุนอุ้มร่างลู่หานจนมาหยุดอยู่ที่ประตูกระจกบานใหญ่ที่จะพาเขาออกไปที่ระเบียงไม้ที่สามารถมองเห็นวิวของทะเลได้ แต่เซฮุนไม่ได้พาร่างบางออกไป เพียงแค่ใช้มืออีกข้างแหวกผ้าม่านผืนใหญ่ออกพอให้แสงจันทร์ส่องผ่านเข้ามาได้ ... ป้อนจูบให้อีกคนอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกส่วนนั้นเข้าไปย้ำๆอีกหลายทีเพื่อที่จะบอกให้อีกคนรู้ว่าตอนนี้ร่างบางตกเป็นของเขาแล้ว

“ฮื้อออ.....“

สวบ!

            เสียงกระแทกยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง แรงเกี่ยวรัดรอบต้นคอแกร่งยังคงแน่นอยู่เหมือนเดิม เช่นเดียวกับกลิ่นคาวเลือดที่เริ่มหยดไหลงลงมาที่พื้นบ้างก็ย้อยลงมาตามต้นขาขาว แน่นอนว่าเซฮุนกระแทกจนช่องทางหลังฉีกขาดไม่มีชิ้นดี

            ลู่หานตอนนี้ก็แทบจะไร้ความรู้สึกกับส่วนนั้นไปแล้ว

“ใบหน้านาย สวยกว่าดวงจันทร์เสียอีก....“

“ฮึก....“ ลู่หานไม่ได้ยินอะไรแล้วดวงตาก็พลันจะหลับลงทุกเมื่อ

“มาเป็นนายหญิงของฉันเถอะ....แล้วฉันจะยกให้นายเป็นที่หนึ่งของที่นี่ ... ฉันจะทำให้นายสวยกว่าใครๆในเกาะนี้ .... ขอแค่นายยอมเป็นนางบำเรอให้ฉันตลอดไปแค่นั้นเอง...ลู่หาน“

“.........“ ไม่มีเสียงตอบรับใดใดจากร่างบางที่เขาอุ้มอยู่

“ลู่หาน...“

“.........“

“อ่า...ให้ตายเถอะ!!!“

            เซฮุนที่ร้องเรียกร่างบางอยู่สองสามครั้งแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ พอก้มลงไปมองใบหน้าหวานที่ซบอกของเขาอยู่ทำให้รู้ได้เลยว่าตอนนี้ร่างบางหลับไปแล้ว .... เซฮุนจึงดึงแก่นกายของตัวเองออกมาจากร่างของลู่หานแล้วจัดการช้อนร่างอุ้มขึ้นมาในท่าของเจ้าสาว

            แต่ทว่าเมื่อร่างสูงก้มลงไปมองส่วนนั้นของตัวเองที่ตอนนี้มันสงบลงแล้วพร้อมกับคราบเลือด คราบเมือกเหนียวที่เป็นผลมาจากการปลดปล่อยของเขานั้น มันดูน่ากลัวมาก

            น่ากลัวที่ว่าทำไมเลือดที่ออกมาถึงเยอะขนาดนี้ ....

“อย่าตายที่นี่ก็พอ!“

            เซฮุนรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาทันที ทั้งๆที่ว่าจะสานต่อกันจนฟ้าเหลืองแต่กลับทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด .... อะไรกัน นายมันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ แค่นี้ก็หมดแรงซะแล้วเหรอ .. นายมันอ่อนแอเกินไปจริงๆลู่หาน... 

…..To be continue….

พอหันกลับมาอีกที ก็ต้องตกใจเพราะเห็นว่าร่างบางกำลังใช่มือบางประคองแก่นกายของตัวเองเอาไว้อยู่ ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี ไม่สิ....เหมือนจะร้องไห้แล้วด้วยซ้ำ

“น...นาย ช่วยด้วย...มัน...แข็ง อยู่ๆมันก็เป็นแบบนี้...ฮึก“

“อะไรวะ!!!“ ร่างสูงรู้สึกหัวเสียอยู่ไม่ใช่น้อย 

Who is Next....

Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน

- HolinezZ -