จำเลยรักฮุนฮาน
SF Hunhan : for my followers all 10K
Erotic fiction Rate - 18+
Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน
Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน
Skylar Grey – I Know You
ทะเลที่ดูสวยงามมักจะคู่กับคนสวยงาม เฉกเช่นคุณหนูลู่หาน
ทายาทธุรกิจไข่มุกร้อยล้านที่ตอนนี้กำลังเกิดโศกนาฏกรรมทางทะเลขึ้น เรือโจรสลัดที่กำลังดักปล้นอยู่ที่น่านน้ำใจกลางทะเลในขณะที่เรือยอร์ชของคุณหนูที่ล่องมากับเพื่อนๆเพื่อพักผ่อนกันในวันหยุดในช่วงปิดเทอมใหญ่
ไม่มีใครคาดคิดว่าเหตุการณ์นี้มันจะเกิดขึ้นมา
ไม่มีใครรู้ว่าการออกมาเที่ยวครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ ก่อนที่เสี่ยวลู่หานจะไม่มีโอกาสได้กลับไปพบหน้าพ่อกับแม่อีกครั้ง
“เฮ้ย!!!! ปล้นมันให้หมดอย่าให้เหลือ!!!!!!”
ดูเหมือนว่าผู้ชายร่างสูงตัวใหญ่ๆมีกล้ามเป็นมัดๆ
ทั้งยังมีผ้าโพกหัวเอาไว้นั้นจะเป็นหัวหน้าโจรที่นำลูกน้องนับสิบคนปีนขึ้นมาบนเรือขนาดใหญ่ที่เป็นเรือของพ่อลู่หานเอง
... ร่างบางที่ตอนแรกกำลังถ่ายรูปเล่นกับเพื่อนอยู่ที่หัวเรือ เมื่อได้ยินว่าเรือโดนปล้นร่างบางก็รีบหาทางเอาตัวรอด
วิ่งเข้ามาในห้องพักที่อยู่ด้านในแล้วมุดเข้าไปที่ใต้โต๊ะอาหารทันทีเพื่อซ่อนตัวจากพวกโจรพวกนั้นเอาไว้
“รับสิ!!!! โอ๊ย!! สัญญาณก็ไม่มี!!!”
นิ้วเรียวพยายามกดหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรูในมือของตัวเองเพื่อที่จะโทรไปขอความช่วยเหลือจากพวกลูกน้องของพ่อที่รออยู่บนฝั่ง
แต่เมื่อได้เห็นขีดสัญญานโทรศัพท์บนหน้าจอที่ขึ้นว่า No service เท่านั้นแหละ
จบกัน
ตายแน่!!! ไม่มีใครมาช่วยนายได้แล้วลู่หาน!!!!
“ทำยังไงดี พวกบ้านี่มันเป็นใคร!
ฮืออ! “ เสียงบ่นโอดครวญของลู่หานยังไม่หยุดปาก
จนกระทั่ง
ผ้าคลุมโต๊ะสีดำที่ลู่หานกำลังใช้ซ่อนตัวอยู่ถูกสะบัดขึ้นด้วยเงื้อมือของชายชุดดำที่มีแมสปิดปากเอาไว้
มือหนาเอื้อมลงมากระชากตัวร่างบางให้ลุกออกมา จนเมื่อลู่หานหันไปเห็นถึงกับต้องร้องตกใจกลัวออกมาเหมือนคนบ้า
พวกโจรนั่นมันจับฉันได้แล้ว
ฮืออออออออ!!!!!!
“ปล่อยฉันนะ!!! ไอ้โจรชั่ว!!!!! ฉันบอกให้ปล่อยไง!!!!!!!”
“หุบปาก!!!
แล้วตามฉันมา!!!!”
ร่างสูงที่น่าจะสูงราวๆเกือบสองเมตรได้ ดึงรั้งกระชากร่างของลู่หานให้เดินตามเค้าออกมาทางส่วนท้ายของเรือเพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าด้านหน้าพวกโจรมันกำลังจับตัวพวกเพื่อนที่เหลือไปรวมกันอยู่
คงไม่ดีแน่ถ้าคิดที่จะหนีออกไปทางนั้น
“ขึ้นไป!” ร่างสูงขึ้นเสียงตะคอกใส่ร่างบางที่ตอนนี้กำลังเกาะราวบันไดเล็กๆที่ท้ายเรือเอาไว้
ในขณะที่ตรงหน้าก็เป็นเจ็ทสกีของคนด้านบนที่ตอนนี้กำลังผลักดุนร่างของเขาให้ขึ้นไปนั่งบนนั้นอยู่
“นายเป็นใคร? น...นายไม่ใช่พวกโจรที่กำลังปล้นเรือฉันอยู่เหรอ?!!”
ลู่หานงงไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกัน ไหนเมื่อกี๊ได้ยินว่ามีโจรสลัดขึ้นมาบนเรือของเราแล้วไงแล้วนี่มันอะไรกัน
ถ้าคนด้านหลังของเขาเป็นพวกนั้นจริงจะจับให้ลู่หานขึ้นไปนั่งบนเจ็ทสกีนั่นทำไมกัน
“ขึ้น!!!! ถ้าไม่อยากเสียเงินแล้วก็เสียตัวเป็นเมียพวกมันก็ขึ้นไป”
ร่างสูงไม่มีท่าทีปราณีคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
รีบช้อนร่างแล้วอุ้มให้คนตัวบางขึ้นไปนั่งคร่อมบนเบาะเจ็ทสกีเอาไว้ ก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อมช้อนหลังแล้ววาดวงแขนมาจับเข้าที่แฮนด์เจ็ทสกีแล้วรีบบิดออกไปทันที
แต่ทว่าเสียงเครื่องยนต์ของเจ็ทสกีมันกลับดังจนพวกโจรนั้นรู้สึกตัวซะก่อน
ก่อนที่ร่างสูงจะขับมันออกไปได้ไกล
“เห้ย!!!!! มันหนี ยิงมัน!”
ปั้ง!!!!!!!
เสียงปืนดังสนั่นกลางท้องทะเล
ในยามที่พวกนั้นไหวตัวทันร่างสูงที่หักหลบได้ก็ชักปืนที่เหน็บเอาไว้ที่เอวขึ้นมาก่อนจะยิงสวนกลับไปแล้วผลักให้คนในอ้อมกอดของเขาหมอบลงซะไม่อย่างนั้นได้โดนลูกหลงลงมาที่กลางกะ
บาลแน่ๆ
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!”
ปั้ง!!!!!!!!!
เสียงปืนในมือของร่างสูงดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากที่เจ็ทสกีพาพวกเขาทั้งสองออกมาห่างจากเรือนั้นได้ไกลพอสมควรที่ลูกกระสุนจะวิ่งมาถึงแล้ว
ร่างสูงทิ้งปืนลงไปที่ช่องเก็บของใต้แฮนด์แล้วยืดตัวขึ้นยืนบิดคันเร่งเร่งความเร็วยิ่งขึ้นไปอีก
โดยไม่ได้ห่วงเลยสักนิดว่าตอนนี้ลู่หานจะหวาดกลัวกับท่าที่ผาดโผนพวกนี้มากน้อยแค่ไหน
“โอ๊ย!!! นาย!!!! ขับดีๆได้ไหม ฉันกลัว!!!”
ลู่หานจับตรงกลางแฮนด์เอาไว้แน่น พยายามตะโกนแข่งกับเสียงเครื่องยนต์แล้วไหนจะเสียงคลื่นที่ตีซัดเข้ามาอีก
ร่างสูงที่ยืนคร่อมตัวเขาอยู่ด้านหลังนี่ก็ไม่ได้ยินเอาซะเลย
เอาแต่บ้าระห่ำขับเจ็ทสกีไปด้วยความป่าเถื่อน ป่าเถื่อนที่สุดเลย ไอ้บ้า!!!!!!!!!
“ถ้านายไม่เลิกขยับอีก
ฉันจะทิ้งนายไว้กลางทะเลตรงนี้แหละ!”
ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะอีกครั้งเมื่อบังคับให้ความเร็วเริ่มคงที่แล้ว
ร่างสูงนั่งลงซ้อนหลังอีกคนแล้วรวบตัวเอาไว้ไม่ให้พูดมากไม่อย่างนั้นจะทิ้งลงกลางทะเลให้กลายเป็นผีพรายใต้น้ำมันตรงนี้เลย
“ป่าเถื่อนที่สุด!!!” เสียงเล็กสบถใส่คนด้านหลังแล้วเอาแต่ยกมือขึ้นมาบังแดดที่ส่องเข้ามาโดนผิวหน้าบางๆของเขาจนมันจะไหม้อยู่แล้ว
“จับให้ดีๆ!” ร่างสูงกระชากข้อมือเล็กให้กลับมาจับตรงกลางแฮนด์อีกครั้ง
“โอ๊ย!!!
เบาๆได้ไหมแขนฉันจะหักอยู่แล้วเนี่ย!!!!” ลู่หานอดที่จะบ่นใส่อีกคนตามประสาคุณหนูขี้วีนไม่ได้
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครทารุณร่างกายเขาได้ป่าเถื่อนแบบนี้มาก่อน
ขนาดยุงกัดยังไม่ได้เลย แล้วนี่อะไรมาบีบข้อมือกันแรงขนาดนี้ ฉันจะฟ้องพ่อ!! ฟ้องทุกอย่างเลย
“อ๊ะ ! จ...จอดทำไม ....!!!”
แต่แล้วจู่จู่เจ็ทสกีที่กำลังแล่นอยู่กลางทะเลกลับชะลอความเร็วลงจนในที่สุดร่างสูงก็ตัดสินใจดับเครื่องลงแล้วจอดมันแม่งตรงกลางทะเลแบบนี้เลย
ด้วยความที่รำคาญเสียงที่คอยบ่นเขาอยู่ตลอดเวลาแบบนี้
หนวกหูชะมัดอย่างนี้มันต้องโดนลงโทษซะให้เข็ด
“...จอดทำไม ขับไปเส่ะ!! ไอ้บ้า! ฉันบอกให้ขับไปไง!”
ร่างบางหมุนตัวหันมาหาร่างสูงที่เอาแต่นั่งนิ่งๆกอดอกอยู่ด้านหลังเค้า
“มองหน้าเหรอ!! กล้าดียังไงมาทำสายตาดุๆใส่คุณหนูลู่หานอย่างฉัน!!!”
ลู่หานทนไม่ไหวลุกขึ้นยืนแล้วพลิกตัวหมุนมาคร่อมเบาะจากตอนแรกที่หันหลังเข้าเป็นตอนนี้หันหน้าเข้าหาร่างสูงที่นั่งกวนประสาทเขาอยู่ด้านหลังแทน
ใบหน้าคมที่มีผ้าปิดปากสีดำคาดอยู่
ร่างสูงเลื่อนมือขึ้นไปกระชากปมผ้าที่ผูกอยู่ด้านหลังให้คลายออกก่อนจะกระชากมันลงมาไว้ที่คอของตัวเองแล้วใช้มืออีกข้างผลักร่างบางให้เอนตัวนอนลงไปที่แฮนด์แล้วในที่สุดร่างสูงก็เคลื่อนตัวเข้ามาหา
กดจูบเข้าที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าทันทีชนิดที่ว่าร่างบางไม่มีทางร้องและขัดขืนใดใดเลยทั้งสิ้น
“อื้อ!!!!!!!!!!!!”
ข้อมือทั้งสองของลู่หานถูกรวบขึ้นไปอยู่เหนือศีรษะ
ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพล่งปากที่บริสุทธิ์เพราะดูเหมือนว่าคนตรงหน้านี้จะจูบไม่ได้เรื่องเอาซะเลยปากบางเอาแต่เม้มเข้าหากันแน่นเป็นร่างสูงซะเองที่ต้องออกแรงลิ้นดันให้ลู่หานเปิดปากออกแล้วสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันกันอย่างไม่รู้ว่าลิ้นใครเป็นลิ้นใครกันเลยทีเดียว
“ฮื้อออ!!!!”
เสียงร้องฮื้ออในลำคออย่างเอาแต่ใจของร่างบางแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด
สองร่างที่กำลังเริ่มละเลงฉากรักกันกลางทะเลบนเจ็ทสกีคันหรูของร่างสูงสองขาที่แข็งแรงที่ทรงตัวเอาไว้โดยการเหยียบบนพื้นที่วางเท้าเพื่อไม่ให้ล่วงลงไปในทะเลกันทั้งคู่
จนกระทั่งร่างสูงพอใจกับรสจูบจากอีกคนแล้ว
ร่างสูงจึงผละตัวออกมาทันที
“ก็ดี.....”
แลบลิ้นยาวๆออกมาเลียริมฝีปากของตนเองเมื่อสัมผัสได้ถึงคาวเลือดจากปากของร่างบาง
“ถ้าจูบไม่เป็นคราวหลังก็ไม่ต้องพูดมาก!”
“...........”
ลู่หานไม่ตอบเพราะยังคงสตั๊นไปกับบทจูบที่แสนเร้าร้อนของผู้ชายป่าเถื่อนตรงหน้า
“น..นายเป็นใคร?” นิ้วเรียวยกขึ้นมาแตะที่ขอบปากของตนเองที่บวมช้ำแล้วเงยหน้าขึ้นมองอีกคน
“ถ้านายรู้ นายได้เกลียดฉันแน่ ไม่ต้องห่วง...”
“ฉันอยากรู้ว่านายเป็นใคร มาช่วยฉันทำไม
มาจูบฉันทำไม!!!
บอกมาสิว่านายเป็นใคร!!!”
“เรียกฉันว่า เซฮุน!
ก็พอแล้วก็ไม่ต้องพูดมาก!!!”
ร่างสูงสตาร์ทเครื่องอีกครั้งแล้วจัดการขับมันต่อไปทันที
ส่วนร่างบางที่ตกใจกลัวตอนออกตัวก็ถึงกับต้องเซไปชนกับแผงอกของอีกคนทันที คราวนี้ไม่มีที่มั่นไว้ให้จับแล้วสุดท้ายร่างบางก็เลยต้องเลื่อนมือไปจับเข้าที่หัวไหล่ของร่างสูงเอาไว้แทนอย่างเลือกไม่ได้
ท่าเทียบเรือเกาะชินจู.....
เสียงเครื่องยนต์จากเจ็ทสกีที่ดับลง
เทียบท่าเข้ากับทางเดินที่ยืนเข้ามาในทะเลห่างจากฝั่งเป็นระยะ 100 เมตร
ร่างสูงก้มลงมองร่างบางที่นอนหลับไปเพราะลมแดดบนอกของเขาตั้งแต่เรือนั่นมาจนถึงเกาะที่อยู่ห่างไกลจากฝั่งนู้นมาก
ทำให้ร่างบางทนแดดไม่ไหวหมดแรงนอนหลับไปเลย
ร่างสูงเลยจัดการอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วพาขึ้นฝั่งไปในทันที....
“นายท่าน.... นายพาใครมาน่ะ
ดูผิวพรรณราวกับหิมะ ไหนจะขนตาที่เรียงตัวกันเป็นแพนั่นอีก ... สวยงามเหลือเกิน
... ผู้หญิงใช่หรือไม่?”
บยอน แบคฮยอนคนใช้หรือที่เรียกว่าพ่อบ้าน ไม่สิ
น่าจะแม่บ้านมากกว่าที่คอยดูแลบ้านแต่ละหลังในเกาะแห่งนี้รวมไปถึงบ้านหลังที่เซฮุนพักอยู่ด้วย
ร่างบางเดินออกมาจากตัวบ้านเมื่อเห็นนายท่านอย่างเซฮุนที่หายไปตั้งแต่เช้า
พอกลับมาก็ดันพาใครมาด้วยก็ไม่รู้
“ผู้ชาย....”
เซฮุนตอบเสียงเรียบแล้วเดินอุ้มร่างบางเข้าไปยังห้องนอนของตนเองทันที
บ้านของเซฮุนเป็นสไตล์คล้ายๆรีสอร์ทเรียบๆง่ายๆมีเพียงแค่ชั้นเดียว
แต่ภายในถูกแบ่งออกไปเป็นโซนๆ มีโซนที่เอาไว้ทำงานพวกเอกสาร พวกห้องที่เอาไว้วางแบบเครื่องประดับต่างๆ
อีกส่วนนึงก็เป็นห้องนอนของร่างสูงเอง
“เดี๋ยวฉันไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้นะ”
แบคฮยอนขันอาสาทำให้ทุกอย่างและหลายคนที่กำลังสงสัยว่าทำไมร่างเล็กถึงเข้านอกออกในบ้านทุกหลังได้
อีกทั้งยังคุยกับเซฮุนที่เป็นเจ้านายของคนทั้งเกาะนี้อย่างสนิทสนมอีก ก็คงจะสืบเนื่องมาจาก
แบคฮยอนก็เปรียบเหมือนนายหญิงของเกาะ
แต่ก็นะ....มันจะน่าภูมิใจมากกว่านี้
ถ้าแบคฮยอนเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย และถูกพาออกสังคมมากกว่านี้ และก็ไม่ต้องสงสัยว่านายหญิงที่ว่านี่คือเมียของเซฮุนเหรอ
ไม่ใช่หรอกแบคฮยอนเป็นเมียของชานยอล พี่ชายคนรองของเซฮุน
แต่สถานะที่ชานยอลมอบให้แบคฮยอนตอนนี้มันก็แค่
‘เมียเก็บ’ ไม่มีเกียรติอะไรเลย ไม่มีหน้ามีตาทางสังคม ไม่มีวาสนาพอที่จะนอนห้องเดียวกันกับชานยอลทุกคืน
และก็ไม่ได้รับอนุญาติให้ป่าวประกาศให้คนนอกเกาะรู้ว่าชานยอลมีเมียแล้ว...ก็แค่นั้น
เกาะชินจูแห่งนี้มีความหมายว่าไข่มุก
ซึ่งเป็นมรดกร่วมกันของอู๋ซือฟาน ที่มีลูกชายทั้งหมด 5 คนคือ อี้ฟาน(คริส) ชานยอล จื่อเทา จงอิน และก็คนเล็กสุดคือเซฮุน
แต่ทว่าเซฮุนนี่แหละคือน้องเล็กที่มีจิตใจด้านชาที่สุดแล้ว
เกาะแห่งนี้ทำธุรกิจทางด้านไข่มุก
ส่งไปยังบริษัทที่เข้ามาร่วมทุนด้วย รายได้แต่ละปีมหาศาลมากหลายแสนล้านเพราะพี่น้องห้าคนต่างก็ทำงานและมีหน้าที่ในเกาะนี้แตกต่างกันไป
แต่ก็น้อยคนนักที่จะรู้ว่าท้ายสุดของมหาสมุทรนี้จะมีเกาะแห่งนี้อยู่
แถมยังมีสมบัติล้ำค่าทั้งเงินทองและที่สำคัญไปกว่านั้น
ทายาทผู้สืบทอดมรดกที่เพรียบพร้อมไปด้วยหน้าตา
และการศึกษา ทั้งห้าคนนี้......กลับไม่มีหญิงใดครอบครองหัวใจของผู้ชายทั้งห้านี้ได้เลยแม้แต่คนเดียว.....
…..To be continue….
"
ฉันจะทำให้นายเกลียดฉันมากกว่านี้อีก เหอะ!!!
ฉันจะไม่ทนเป็นเมียนายแค่คนเดียวหรอก!!! โอเซฮุน!! "
" เชิญ!
อยากมีผัวซักกี่คนก็เชิญ แต่อย่ามามั่วกับพี่ชายอีก 4 คนของฉันก็พอ ลู่หาน! "
Hashtag #จำเลยรักฮุนฮาน
แล้วพบกัน ตอน 10,000 ฟลว.นะคะจุ๊บบบบบบบ ....
- HolinezZ -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น